Dengan nama Allah yang Maha Pengasih lagi Maha Penyayang...
Hari ni hari jadi orang yang paling saya sayang dalam dunia ni, cinta hati saya. Eh,bukan pak teh. Mak saya : ) Belum tau lagi nak sambut macam mana. Pagi tadi sempat wish + kiss je sebab nak keluar pergi kerja. Takpe, kejap lagi nak call yang lain tanya nak sambut bila.
Semua orang dalam dunia ni sayang mak dia. Tipu la kalau ada yang cakap dia tak sayang mak. Walaupun dah gaduh dengan mak sebab mak taknak belikan barbie doll, bila main kejar-kejar dengan kawan lepas tu jatuh, mak jugak yang dicari. Walaupun mak cuma tiup-tiup je luka tu, tapi tu la ubat paling mujarab. : )
Mak cakap, dalam banyak-banyak adik beradik, saya yang paling susah nak keluar dari perut mak. Nak tau kenapa? Sebab saya suka duduk dalam perut mak yang warm dan selesa tu. Hehee. Sampai terbelit tali pusat mak dekat leher saya (tu maksudnya kau tak reti duduk diam-diam dalam perut :p) Nasib baik doktor bertindak pantas dan tuntas keluarkan saya sebab dah kelemasan. Kalau lambat 5 minit, dah tentu saya tak boleh tengok muka mak. Dengan muka yang biru sebab tak bernafas, saya berjaya jugak dikeluarkan. Maka terbuktilah saya memang degil sejak dalam perut lagi. Thehehee.
Terima kasih mak sebab sanggup lahirkan saya. Terima kasih mak sebab bagi saya peluang untuk lihat dunia ni. Terima kasih mak sebab sanggup besarkan saya yang degil ni. Terima kasih mak untuk semuanya.
Untuk cinta hati saya, selamat hari jadi yang ke 57 mak... Walau berkedut seribu, mak tetap yang ter-muaaaahhhh di hati (^_^)
Syurga saya di sini... Percayalah, mak tetap cantik di mata saya... : )
0 comments:
Post a Comment